عقوبت
1308
چو بی هنگام می خواند آن خروسک
گرفتش کدخدای ده، شبانه،
برون از خانه اش، در لانه ای کرد
که وقتی داشت از لانه نشانه.
در آن ویرانه می خواند او که ناگاه
درآمد روبَه و بُردش ز لانه ...
چه بسیار از عقوبت های افزون
که گشتش لغزشِ خُردی بهانه!
مطالب مرتبط