(شصت و دو سال پس از خاموشی نیما یوشیج)
{سیزدهم دی ماه هر سال یادآور خاموشی بزرگمردی ست که با نگاهی نو، شعر دیرسال ایران را حیاتی دوباره بخشید و به پدر شعر نوین ایران مشهور شد و پیروانش از نوشانوش سرچشمه ی زلال تئوری و شعرش، جویبارانی متفکرانه را در گستره ی ادبیات ایران به حرکت درآوردند.;
آفتاب طلایی بتابید ...
در دامنِ این مخوفْ جنگل / وین قُلِّه که سَر به چرخ سوده است / اینجاست که مادرِ منِ زار / گهواره یِ من نهاده بوده است.
جاده اما ز همه کس خالی است
